ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Մարկո Ռուբիոն շաբաթ օրը հեռախոսազրույց է ունեցել ռուսաստանցի պաշտոնակից Սերգեյ Լավրովի հետ՝ վերջին բանակցությունների վերաբերյալ տեղեկություն ստանալու նպատակով։ «Մի կողմից, մենք փորձում ենք խաղաղության հասնել և վերջ դնել շատ արյունալի, թանկարժեք և կործանարար պատերազմին, ուստի որոշակի համբերություն է պահանջվում։ Մյուս կողմից, մենք զուր վատնելու ժամանակ չունենք։ Աշխարհում շատ այլ բաներ են տեղի ունենում, որոնց մենք նույնպես պետք է ուշադրություն դարձնենք»,- ընդգծել է Ռուբիոն։               
 

Հայաստանը «այո» է բոլոր դեպքերում ու միշտ

Հայաստանը «այո» է բոլոր դեպքերում ու միշտ
18.03.2015 | 12:15

Գլոբալացման և տարածաշրջանային համագործակցության վերլուծական կենտրոնի տնօրեն Ստեփան Գրիգորյանին հարցրի՝ ո՞ր տարբերակում Թուրքիան Հայաստանի համար հնարավորինս անվտանգ կլինի: «Ամենավտանգավոր տարբերակը Ռուսաստանի և Թուրքիայի մերձեցումն է»՝ պատասխանեց նա և հավելեց, որ միայն Ռուսաստանի հետ աշխատելով՝ Հայաստանը վտանգի տակ է դնում իրեն ու փորձելով անվտանգության խնդիրը լուծել, ստացավ հակառակ արդյունքը՝ թուլացրեց անվտանգությունը: Իմ «Ինչո՞ւ» հարցին Ստեփան Գրիգորյանը պատասխանեց. «Ավելի մերձեցումը Ռուսաստանի հետ նշանակում է ավելի մեծ կախվածություն Մոսկվայից: Վաղը Բաքուն կարող է ասել՝ մենք մտնում ենք ԵԱՏՄ, եթե մեզ եք տալիս Ղարաբաղը, Ռուսաստանը նույնիսկ չի մտածի՝ տալ-չտալ, առանց մտածելու՝ կտա»:

-Ռուսաստանը կտա, իսկ մե՞նք, իսկ Մինսկի խո՞ւմբը, համանախագահ երկրնե՞րը:
-Հնարավո՞ր է, որ Հայաստանն ու Ղարաբաղը չպայքարեն, իհարկե, ոչ, նույնը՝ մյուսները, բայց Ռուսաստանի մտքով դա կարող է անցնել:
-Ճի՞շտ է, որ Թուրքիան Հայաստանի համար այդքան մեծ սպառնալիք է, ինչպես սիրում են ներկայացնել ռուսները և Հայաստանում ռուսամետները:
-Ես չեմ կարծում, որ Թուրքիան շատ մեծ սպառնալիք է, բայց Թուրքիան շատ դժվար գործընկեր է: Թուրքիայի քաղաքականությունը էականորեն փոխվեց վերջին մի քանի տարիներին՝ պրոեվրոպական ուղղվածությունից դեպի հայտնի չէ, թե ուր: Ինչ-որ պահի Թուրքիան ակտիվ է աշխատում մուսուլմանական աշխարհի հետ, ինչ-որ պահի՝ արաբական, հիմա՝ մեկ այլ:
-Որտեղ ինչ ստացվո՞ւմ է:
-Այո, ու արդյունքում պրոբլեմ է ստացվում: Արաբական աշխարհում Թուրքիան միշտ էլ խնդիրներ ունեցել է, բայց հիմա պրոբլեմների և աշխարհագրությունն է մեծացել, և խորությունը, թշնամի դարձավ նույնիսկ ավանդական բարեկամ Սիրիան: Թշնամի դարձավ Եգիպտոսը, ուրեմն Թուրքիայի քաղաքականությունը կայուն չէ: Վերջին հիսուն տարիները Թուրքիան ձգտում էր եվրաինտեգրման, Եվրոպան մերժում էր, հիմա իրենք են հետ կանգնում եվրոպական մերձեցումից: Եթե Թուրքիան չի կարողանում հավասարակշռված քաղաքականություն վարել, վտանգավոր է իր բոլոր հարևանների համար, այդ թվում` Հայաստանի: Քաղաքական վտանգ է: Թուրքիան փակ է պահում Հայաստանի հետ սահմանը, իսկ դա քաղաքական, դիվանագիտական, թշնամական ակցիա է, որ պատերազմի տարր է պարունակում: Բայց դա չի նշանակում, որ Թուրքիայի հետ հարաբերությունների վրա պիտի խաչ քաշել ընդհանրապես: Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի օրերին հաշտության թեմաները կարող են այնքան էլ շատ համակիրներ չունենալ, բայց ավելի ուշ պետք է նորից վերադառնալ այդ թեմային ու այդ գաղափարին: Բոլոր տարբերակներից ամենաանհաջողը ստեղծվում է ռուս-թուրքական մերձեցման պարագայում, ռուսներն ու թուրքերը համատեղ կարող են ինչ-որ հարցեր լուծել մեր դեմ ու մեր հաշվին: Երբ դու չունես տարբեր գործընկերներ, միշտ խոցելի ես, թուլացնելով Եվրոպայի հետ համագործակցությունը, մենք ուղղակի անհետաքրքիր դարձանք Ռուսաստանին, որ հիմա զբաղվում է ուրիշ գործընկերներով՝ համարելով, որ Հայաստանը համաձայնել-առարկելու, դիմադրել-չընդունելու, «այո»-ի ու «ոչ»-ի խնդիր չունի, Հայաստանը «այո» է բոլոր դեպքերում ու միշտ:
-ՈՒ ի՞նչ անի «այո»-Հայաստանը:
-Պետք է փորձել բոլոր ուժերի ու համակարգերի հետ աշխատել:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հ.Գ. Չգիտեմ՝ խորապես հոռետեսական, թե անսահման լավատեսական էր
«Հայաստանը «այո» է բոլոր դեպքերում ու միշտ» նախադասությունը, որ նույնն է, թե Հայաստանը «ոչ» լիներ բոլոր դեպքերում ու միշտ: Հավասարակշռության ոսկե կանոնը ևս ոչ միշտ է հնարավոր պահպանել: Բոլոր դեպքերում չէ, որ հավատարմությունը նշանակում է ենթակայություն, հավատարմությունը նաև «ոչ» ասելու կարողություն է, իսկ դա Հայաստանը

Դիտվել է՝ 1331

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ